"Good luck!" - You always hear it, and you always say it when someone is in need of your cheer. On exams, on travels, on endeavors, or even on a simple task for a day. How 'bout for a change?
"GOD BLESS!" - You might be hearing it seldomly. And you might not be saying it commonly. Siguro maririnig mo, o masasabi mo siya, pag mag-gu-goodnight ka na.. Or maaaring kapag magpapaalam ka na sa kausap mo. 'Di ba? Tama ako?
Nasanay na kasi ang mga Pilipino sa "Good luck!" Madali kasing sabihin. Nakagawian na rin kapag may aalis, kapag may exam, o kapag may gagawin na mahalagang bagay, o kung kailangan ng basbas ng isang tao para sa mga pangarap niya sa buhay. Eh ako kasi, mas prefer ko ang "God Bless", kesa sa "Good Luck".
Bakit?
**********
Minsan, may isang taong nakapagsabi sa akin, na di hamak na mas makabuluhan ang pagbabasbas na magmumula sa kapangyarihan ng nasa Taas, kesa sa kapangyarihan ng swerte o malas. Medyo ulyanin na ako. Pero, teacher ko yata nung high school ang nagsabi nun.
Simple lang kasi.
Pag "Good Luck", it's as if you're wishing someone a good outcome on his endeavors, on which it will be merely based on whether he'll be lucky or unfortunate. Parang, "Uy bahala na ang swerte sa'yo. Weather-weather lang yan.." Kumbaga, may 50-50 chance na makuha ng taong sinabihan mo nito yung gusto nya. 50% para sa posibilidad na mangyari. At another 50%, kung lalamang ang kamalasan sa kanya.
Pero pag "God Bless", all out ang blessings. Since you are wishing that God the Almighty will be guiding his way, buong buo ang paniniwala mo at ng sinabihan mo na matutupad ang hiling nya. Walang 50-50. Walang "baka", walang "pero", walang "siguro". Total faith lang na magkakatotoo lahat. 100% mong shineshare ang blessings Niya. Hindi ka lang basta umaasa sa swerte. Umaasa ka sa totoong gumagawa ng swerte mo. Syempre, si God yun eh. May tatalo pa ba sa kanya? Kahit ang buong kamalasan sa buhay, kaya niyang pawiin. Si God pa. Iba yata siya. :)
Simple lang yung paliwanag ko. Pero sana naintindihan mo.
Uy, God Bless ha! :)
Wednesday, April 21, 2010
Why I am "SINGLE and UNAVAILABLE"
(Originally Written: October 5, 2009 on my Multiply)
Hindi ko alam kung bakit ko binablog ang topic na to ngayon. Kalagitnaan ng gabi at matunog pa ang mga pangalan nina pareng Ondoy at Pepeng. Knock out na rin ang mahal kong ina at mga kapatid. Sa katunayan, wala ata akong mapipiga sa utak ko ngayon para maipaliwanag nang mahusay ang paksang toh. Pero unfair naman kung hindi ko bibigyan ng hustisya ang titulo nito. "Why I am "SINGLE and UNAVAILABLE". May pahabol pa. Para matapos na ang walang katapusang pang-aasar at not-so-tamang-haka-haka ng aking estado sa buhay pag-ibig.
Si Ayen yata ang maysala. (Hi MiniStop IceCream Buddy!) Thanks to Facebook Chat (kung saan ko nakachikahan si ayen bui), hinatak ako ng keyboard para bigyan ulit ng laman ang stagnant blog page ko. At salamat na lang sa impluwensya ng babaeng itago natin sa pangalang Hyacinth Czarina Santos (ang hirap ng spelling ng pangalan mo boi, libre na yung ice cream ko next time. Special mention ka pa. Thanks to me!), umaliwalas ng bahagya ang mga brain cells ko. Nabuhay ang mga neurons at inambunan ako nang kahit kaunting topic.
Anyways, paano ko nga ba sisimulan? Sige ganito na lang.
**********
Sa bawat bagong mukha na makikita ko, at ang bawat bagong mukha na nakakakita sa akin, isang tanong lang ang palaging unang tinatanong sa'kin:
"May boyfriend ka na ba?"
Syempre, dahil likas akong matapat na Pilipino, "Ah. Wala po. NBSB (No Boyfriend Since Birth) po ako." ang isasagot ko. "Eh manliligaw?". "Wala rin po eh." ang sagot ko. At sa tuwing ang sagot na yon ang ibabanat ko sa kanila (which is truelaloo naman), napapansin ko na kung hindi kumukunot ang noo nila, eh tumataas naman ang kilay ng mga bruha. "Ows? Maniwala ako sa'yo?! Hahaha!" Sabay hagalpak ng mga babaita. Aba't talaga nga naman. Sarap nilang tumawa. Comedy skit? (BEWARE: Siguraduhin mong kasinungalingan ang mga isasagot mo sa mga tanong na ganito para maiwasan mo ang katatawanan at pagkamanghang walang humpay).
Hindi ko maipaliwanag. At talagang kahit magheadstand ako, o ipaikot ikot ko ang ulo ko na parang siraulo, hindi ko talaga maipaliwanag, na kung bakit ba sa panahon ngayon, ang bawat tanong na ganon, dapat iisa lang ang tugon? "Opo. Meron po."
??????????????????????????
!@#$%^&???
**********
Hirap ba paniwalaan? Na sa panahong laganap ang hiwalayan ng mga mag-syota, lokohang kabi-kabila, lampungan kung saan-saan, ka-sweet-ang mauuwi rin sa murahan, ay may mga babae pa ring naliligaw na NBSB? Ewan ko nga ba, kung bakit gusto ata nilang makiuso ako sa kanila. Aba eh kung hindi uso ang Single and Unavailable, pwes, ako ang magpapauso. ;))
Kung sa bagay, hindi ko rin naman sila masisisi. Love is in the air nga naman. Wuhoo! Magbunyi! Magbunyi kayo. Ow yes. Kayo lang. Love is in the air din naman ang pilosopiya ko sa buhay. Pero love is in the air na nakapokus sa tamang dami at grupo ng tao, hindi sa iisang lalaki lang na parang Diyos kung sambahin mo.
Ayokong makipagtalo sa mga taong ayaw akong paniwalaan sa "amazing relationship status" ko raw. At lalong ayokong ipaliwanag ang dahilan ng pagkakaroon ko ng ganung estado sa buhay pag-ibig. Minsan ko nang sinubukang ipagtanggol ang side ko at ipalaganap ang tunay at malalim na dahilan. Pero hindi lang minsan akong pinagtawanan.
Minsan nga nakikitawa na lang din ako. Kahit labag sa loob ko. Hayyy. May mga tao talagang makitid ang pag-iisip. Hindi ko na lang ipipilit ang isang bagay sa isang taong kahit ibitin mo patiwarik, hinding hindi makikinig.
People, sa totoo lang, wala akong magandang istilo ng creative writing para mapagsama-sama harmoniously ang lahat ng idea, perspective at pilosophy ko sa topic na to para maintindihan ninyong lahat. Pakiipon na lang din po ang pasensya at high IQ cells na natitira jan sa mga bungo nyo para makasabay sa agos ng blog na to. Pero eto na lang. Gagamitan ko na lang ng pinakasimpleng mga salita para sa madlang taong nagkainteres magbasa ng entry na to. Ipagpatawad mo kung sakaling masayang ko ang oras mo. Pero since nandito ka na rin lang sa part na toh, wag ka nang mag-inarte jan dahil eto na ang climax. Para kang lang kumain ng dynamite candy na konting sipsip at tiis na lang para malasahan ang chocolate sa gitna, niluwa na lang bigla. Sayang.
**********
Hindi ako against sa relasyong boyfriend-girlfriend. Yung tipikal na relasyon na kinaiinggitan ng mga singles (ehem) kapag Valentine's Day. Yung relasyong nagsisimula sa flowers, chocolates, cheesy lines, bolahan, hatid-sundo, love letter, text, chat. Uso pa ba ang phone pal? Eh pen pal? Sige. Isama na din yan. NO. Hindi ako against sa pagkakaroon niyan. Eh love is in the air nga di ba? Pero, against ako sa idea at structure ng pagsisimula ng relasyong ganyan. Bakit kamo?
Kung ako man eh magkakaroon ng katuwang ko sa buhay, sisiguraduhin kong, SIYA NA HABANGBUHAY (sobrang cheeeeeessy!). Siya na ang una't huli. Ayokong magsayang ng panahon sa mga romantic exchange of sweet messages sa text, chat o kahit ano pa mang uri ng komunikasyon yan. Ayokong ibase ang lifespan ng relationship ko sa kung gaano kadameng regalo o I LOVE YOU ang naibigay niya. For me, hindi biruan ang paghahanap ng partner. Hindi ako naghahanap for the sake of pleasure lang. Uulitin ko. Hindi ako naghahanap for the sake of pleasure lang. Kasi gusto ko siya. Kasi crush ko siya. Kasi mahal ko na ata siya. Well. So what? Hindi yun sapat para maging partner ko na siya. Hindi yun. Hindi yun ang basehan.
Kung maghahanap ka man ng kapareha mo, bakit mo sasayangin ang panahong igugugol mo sa maling tao? Kung pwede mo namang ibuhos ang lahat ng panahon mo sa tamang taong darating sa buhay mo? Maghintay ka lang. Para ka lang naghahanap ng pamasok na sapatos. Sa kagustuhan mong makahanap agad at hindi na mapagod kakatingin, magkakasya ka na lang sa isang pares na bago nga't mura, kulang naman sa quality, andame mo pang kapareha (Yes! I'm talking about Divisoria.) Ilang linggo mo pa lang suot, pudpod na agad. Tapos ano? Bibili ka na naman? Bakit hindi mo pa binili nung una yung mahal na sapatos na alam mong magagamit mo nang matagal na panahon kahit mahal? Gayong bibili ka rin naman pala ulit? Eh di ganun din. Bibili ka lang din nang paulit-ulit-ulit, Nagsayang ka lang. Hindi lang ng pera mo. Sayang pa ang effort at oras mo.
Sa isang relasyon, ang hinahanap ko ay matibay na pundasyon. Hindi ako nadadala sa mahal ng chocolates o sa bongga ng bouquet of flowers. Kaya hindi ako naniniwala sa proseso ng tradisyonal na ligawan. Bakit? Ano bang meron sa ligawan? Hindi ba't sinusuyo dito ng lalaki ang babae? Sa pagsuyo, anong ginagawa niya? LAHAT. As in LAHAAAAAAAAAT. Makuha lang ang matamis na "OO". Pero sa LAHAAAAAAAAT ng yon, lahat ba yon totoo? T-O-T-O-O????? Hindi. Dahil ilublob nyo man ako sa baha ngayon din, majority dun, pakitang tao lang. Masabi lang na mabuting tao siya. Masabi lang na sweet siya. At masabi lang, na nanliligaw siya. Sa ganitong proseso, believe me, karamihan sa kanila (hindi naman lahat), hindi totoo. Dahil natural sa mga nanliligaw, ang magpakita ng mabuting side nila. Ego na lang nila ang kumokontrol sa panliligaw nila. Hindi ang puso nila. Trust me. I've been there.
Saan nga ba makakahanap ng matibay na pundasyon? Medyo mahirap nga siya sagutin no. Pero sa tingin ko, simple lang ang sagot. FRIENDSHIP. I'm not talking about short term. I'm talking about long term. The everlasting one. The extraordinary one.
Boi, hindi qualified dito ang kaibigan mong nakilala mo lang last week. O last month. O kahit last year pa yan. You can't say na 'Oh my God siya na!', just because masaya ka kasama siya. Or just because the pleasure of having someone special is present. Hindi ganun yun. It takes time. And when I say time, I'm saying "big TIME!"
Boi, wag kang magpunyagi kung ang taong gusto mo sa ngayon, eh kaclose mo na at masaya ka sa piling niya. At lalong wag kang magdiwang, kung ang taong yon, eh never mong nakaaway. Or never mong nakasamaang loob. Matakot ka na. Dahil mas delikado yan.
Walang away? Walang misunderstanding? Walang kahit ano? Hahaha! Tatawanan pa kita. Dahil magpasagasa ka man sa runway ng NAIA, ang relasyong walang negative events, imposible pa sa pagkabuo muli ng planet Pluto! Gising kapatid! Walang perpektong romantikong istorya sa mundo. Ang relasyong walang away, kinatatakutan. Kelangan mo nang magdasal.
Kaibigan, find someone who will see you at your best, but will love you more at your worst. Someone whom you can still call as your bestfriend, eventhough you both know that your relationship has already achieved its higher level. Someone who is right enough to stand with you against all odds. Someone who is your great secret keeper. Your confidante. Your best cheerleader. Your mentor. Your teacher. Your critic. Someone who's not just a mere lover. But a real partner. Someone who will love you even you have bath breath. Even you got low grades. Or even you don't have proportion body measurement. Who will accept you even you'll have wrinkles and osteoporosis 50 or 60 years from now. Yung sasabihan kang ikaw pa rin ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa kahet ikaw mismo ang amoy lupa. Yung patuloy na mahuhulog sa mga ngiti mo kahit isang pangil na lang ang natitira sa gilagid mo. Yung mamahalin ka sa kung sino ka. Hindi dahil sa kung anong meron ka. Yung hindi rin perpektong katulad mo. Yung taong ibibigay ng Diyos sa'yo. Maghintay ka lang.
Ba't ka ba kasi nagmamadali? Apurang apura kang mainlove. Eh hagulgol ka naman pag naghiwalay na kayo. Tapos sisisihin mo pa ang Diyos minsan. Eh kaw tong kating-kati sa maling pagmamahal.
Yan din ang mahirap sa tao. Porke may naramdaman na. Porke may "spark" raw. Porke gusto. Porke may crush. Porke mabait. Porke cute. Porke gwapo. Porke mayaman. Porke wala nang mapagpilian, siya na lang. Porke may konting naramdaman, siya na lang. Siya na agad. Which is I think, is one hell of a very wrong move!
Men, you still have more to learn. Don't get too excited. Wag kang makati! Pursuing the other person to a higher level of relationship is nothing more different from pushing the both of you to the dead end. So gusto mo siya. Tapos magiging kayo. Tapos? Ano na? Wha'ts next?
Wag kang magpapadala sa peer pressure, o sa kahit anumang nakikita mo sa paligid mo. Nakakakita ka ng magsyota, okay lang yan. Darating din ang taong nakalaan, na para sa'yo lang... Nakakakita ka ng naghoholding hands? Okay lang yan. Darating din ang taong hindi ka lang hahawakan sa kamay, aakayin ka pa niya habangbuhay... Nakakakita ka ng isang pares na naghahalikan? Okay lang yan. Darating din ang taong hindi ka man halikan, alam ninyo pareho, sa puso nakalagak ang tunay na pagmamahal. Again, okay lang yan. (ang lalim na ng mg sinasabi ko. haha.)
Naiinip ka na? Tanungin mo muna sarili mo. "Nagawa ko na ba ang lahat ng gusto kong magawa sa buhay ko? May ipon na ba ako? Napatayo ko na ba ang dreamhouse ko? Tapos na ba mag-aral ang mga kapatid ko? Nabili ko na ba lahat ng books na gusto ko? Nakapunta na ba ako sa Korea, London, at Florida? Marunong na ba akong mag-gitara? Eh magpiano kaya? Nabili ko na ba ang Honda CRV na gusto ko? Sapat na ba ang mga nalalaman ko sa pagluluto para mapakain ko ang future family ko? Mayaman na ba ako? Matured na ba ako enough para mahandle ko hinaharap? Or to sum it all up, am I ready to settle down? Am i ready now for commitment?"
If you answered YES to all of these, then, Congratulations. And best wishes.
But if you would answer NO, aba eh, use your skull, crocodile. Minsan mo lang magagawa lahat ng 'to sa buhay mo. Minsan lang. At ang minsan na yun ay sa oras na walang sagabal. Walang epal. Bakit di mo gamitin ang pagiging single mo? Make the most out of it. Wag kang magmadali. Enjoy life. It's too short to be messed with.
Remember, the notion of accumulating happiness through ONLY, with the presence of having someone special beside you is bullshit. Bullshit. BULLSHIT. Hindi lang sa pag-sho-syota nagiging masaya ang isang tao. This is not the basis of your own happiness kapatid. Because happiness starts within ourselves, and not from anybody else. You just have to cultivate it inside you.
What makes you happy? Anyone? Anything? Your family. Your friends. Your studies. Your professors. Your hobbies. Books. Internet. Computer Games. Photography. Dota. Mafia Wars (ehem). Facebook. Multiply. Friendster??? Cooking. Baking. Drawing. Taking your pet to the park. Playing with your cousins. Hanging out with friends. Bar. Parties. Concerts. Wall climbing. Mountaineering. Writing. Blogging. Eating. Inventing. Biking. Driving. Damn what else? What things really do make you happy? Tell me nothing at all and I will tell you to die now. As in now na. Loser ka pala talaga.
**********
DIRECTIONLESS ROMANCE. Eto ang romance na uso ngayon. Yung tipong nagjojowa lang for the sake of having it. For the sake of having the pleasure of it. Or worse, for the sake of having a partner without the picture of an unknown future. Yes you love each other. Pero hanggang saan kayo dadalhin ng pagmamahal nyo. Or tanungin mo ang partner mo, san ka niya balak dalhin ng pagmamahal niya? Kapag sagot niya, sa habangbuhay, jackpot ka boi. Congratulations! Pero pag tameme siya? Nakow. You have to think twice na my dear. Kung hindi pala sa kasal, saan? Sa hiwalayan? Uh-oh. Dalawa lang naman yan eh. Either kasal, o hiwalayan. Sa panahon ngayon? Haha! I think lamang ang second choice.
DIRECTIONLESS ROMANCE. Pag ikaw nagalit sa term na to, guilty ka. Isip ka na boi. Baka kelangan mo na ng U-Turn.
Hindi ako mentor ng mga mag-asawang malapit nang maghiwalay. Lalong hindi ako eksperto sa usapang ganyan. Pero wag mamaliitin ang kakayahan kong magbigay idea at perspective sa ganitong topic. Dahil kahit paano naman, nakaranas na rin ako ng ganyan. Hindi nga lang officially, pero "kamuntik-ally". :))
Actually, madami pa akong dahilan kung bakit single pa rin ako ngayon and yet, unavailable. But they are too damn long I can't compress them into a mere one long blog. Gusto mo one-on-one interview? Pwede rin. Basta may libreng pizza at ice cream. :))
Wag kang atat! Yun lang masasabi ko. Kung may tiwala ka sa partner mo ngayon, mas lalong magtiwala ka sa nasa taas na nagbibigay sa'yo ng lahat ng kailangan mo. Materyal man. At lalong higit, "Pagmamahal."
Uulitin ko. Lahat ng 'to, para ipagtanggol ang side ko. Nakakasawa na kasi. Paulit-ulit na lang. Pwede mong masabi na choosy ako. Pero kung ito naman ang ipapag-ka-choosy ko, bakit hindi? Kinabukasan ko ang naksalalay dito. Hahaha! Isa pa, pwede ka ring makarelate at ibahin ang paniniwala mo. Pero kung sa tingin mo, much better ang belief mo, suportahan ta ka. :))
At muli, uulit-ulitin ko, HINDI AKO TOMBOY!
Pwede? Etong mukang to? Hah! Kung ganyan man, baka andame ko nang napaiyak na babae. :)))))))))
**********
Nga pala, nabanggit ko na ba? Sa lahat pala ng magpartner jan na produkto ng tamang pundasyon, binabati ko kayo. At hanga ako sa inyo. You're all are unique. One of a kind. Hindi lahat ng tao, makukuha ang punto ko. Pero sa lahat nang nakagawa na nito, sigurado, nagkakasundo ang mga atom natin sa utak. Hindi lahat kayang gawin, at WILLING gawin ang mga bagay na nagawa nyo. Talaga boi! Saludo na me beybeh. Kampai! :))
Hindi ko alam kung bakit ko binablog ang topic na to ngayon. Kalagitnaan ng gabi at matunog pa ang mga pangalan nina pareng Ondoy at Pepeng. Knock out na rin ang mahal kong ina at mga kapatid. Sa katunayan, wala ata akong mapipiga sa utak ko ngayon para maipaliwanag nang mahusay ang paksang toh. Pero unfair naman kung hindi ko bibigyan ng hustisya ang titulo nito. "Why I am "SINGLE and UNAVAILABLE". May pahabol pa. Para matapos na ang walang katapusang pang-aasar at not-so-tamang-haka-haka ng aking estado sa buhay pag-ibig.
Si Ayen yata ang maysala. (Hi MiniStop IceCream Buddy!) Thanks to Facebook Chat (kung saan ko nakachikahan si ayen bui), hinatak ako ng keyboard para bigyan ulit ng laman ang stagnant blog page ko. At salamat na lang sa impluwensya ng babaeng itago natin sa pangalang Hyacinth Czarina Santos (ang hirap ng spelling ng pangalan mo boi, libre na yung ice cream ko next time. Special mention ka pa. Thanks to me!), umaliwalas ng bahagya ang mga brain cells ko. Nabuhay ang mga neurons at inambunan ako nang kahit kaunting topic.
Anyways, paano ko nga ba sisimulan? Sige ganito na lang.
**********
Sa bawat bagong mukha na makikita ko, at ang bawat bagong mukha na nakakakita sa akin, isang tanong lang ang palaging unang tinatanong sa'kin:
"May boyfriend ka na ba?"
Syempre, dahil likas akong matapat na Pilipino, "Ah. Wala po. NBSB (No Boyfriend Since Birth) po ako." ang isasagot ko. "Eh manliligaw?". "Wala rin po eh." ang sagot ko. At sa tuwing ang sagot na yon ang ibabanat ko sa kanila (which is truelaloo naman), napapansin ko na kung hindi kumukunot ang noo nila, eh tumataas naman ang kilay ng mga bruha. "Ows? Maniwala ako sa'yo?! Hahaha!" Sabay hagalpak ng mga babaita. Aba't talaga nga naman. Sarap nilang tumawa. Comedy skit? (BEWARE: Siguraduhin mong kasinungalingan ang mga isasagot mo sa mga tanong na ganito para maiwasan mo ang katatawanan at pagkamanghang walang humpay).
Hindi ko maipaliwanag. At talagang kahit magheadstand ako, o ipaikot ikot ko ang ulo ko na parang siraulo, hindi ko talaga maipaliwanag, na kung bakit ba sa panahon ngayon, ang bawat tanong na ganon, dapat iisa lang ang tugon? "Opo. Meron po."
??????????????????????????
!@#$%^&???
**********
Hirap ba paniwalaan? Na sa panahong laganap ang hiwalayan ng mga mag-syota, lokohang kabi-kabila, lampungan kung saan-saan, ka-sweet-ang mauuwi rin sa murahan, ay may mga babae pa ring naliligaw na NBSB? Ewan ko nga ba, kung bakit gusto ata nilang makiuso ako sa kanila. Aba eh kung hindi uso ang Single and Unavailable, pwes, ako ang magpapauso. ;))
Kung sa bagay, hindi ko rin naman sila masisisi. Love is in the air nga naman. Wuhoo! Magbunyi! Magbunyi kayo. Ow yes. Kayo lang. Love is in the air din naman ang pilosopiya ko sa buhay. Pero love is in the air na nakapokus sa tamang dami at grupo ng tao, hindi sa iisang lalaki lang na parang Diyos kung sambahin mo.
Ayokong makipagtalo sa mga taong ayaw akong paniwalaan sa "amazing relationship status" ko raw. At lalong ayokong ipaliwanag ang dahilan ng pagkakaroon ko ng ganung estado sa buhay pag-ibig. Minsan ko nang sinubukang ipagtanggol ang side ko at ipalaganap ang tunay at malalim na dahilan. Pero hindi lang minsan akong pinagtawanan.
Minsan nga nakikitawa na lang din ako. Kahit labag sa loob ko. Hayyy. May mga tao talagang makitid ang pag-iisip. Hindi ko na lang ipipilit ang isang bagay sa isang taong kahit ibitin mo patiwarik, hinding hindi makikinig.
People, sa totoo lang, wala akong magandang istilo ng creative writing para mapagsama-sama harmoniously ang lahat ng idea, perspective at pilosophy ko sa topic na to para maintindihan ninyong lahat. Pakiipon na lang din po ang pasensya at high IQ cells na natitira jan sa mga bungo nyo para makasabay sa agos ng blog na to. Pero eto na lang. Gagamitan ko na lang ng pinakasimpleng mga salita para sa madlang taong nagkainteres magbasa ng entry na to. Ipagpatawad mo kung sakaling masayang ko ang oras mo. Pero since nandito ka na rin lang sa part na toh, wag ka nang mag-inarte jan dahil eto na ang climax. Para kang lang kumain ng dynamite candy na konting sipsip at tiis na lang para malasahan ang chocolate sa gitna, niluwa na lang bigla. Sayang.
**********
Hindi ako against sa relasyong boyfriend-girlfriend. Yung tipikal na relasyon na kinaiinggitan ng mga singles (ehem) kapag Valentine's Day. Yung relasyong nagsisimula sa flowers, chocolates, cheesy lines, bolahan, hatid-sundo, love letter, text, chat. Uso pa ba ang phone pal? Eh pen pal? Sige. Isama na din yan. NO. Hindi ako against sa pagkakaroon niyan. Eh love is in the air nga di ba? Pero, against ako sa idea at structure ng pagsisimula ng relasyong ganyan. Bakit kamo?
Kung ako man eh magkakaroon ng katuwang ko sa buhay, sisiguraduhin kong, SIYA NA HABANGBUHAY (sobrang cheeeeeessy!). Siya na ang una't huli. Ayokong magsayang ng panahon sa mga romantic exchange of sweet messages sa text, chat o kahit ano pa mang uri ng komunikasyon yan. Ayokong ibase ang lifespan ng relationship ko sa kung gaano kadameng regalo o I LOVE YOU ang naibigay niya. For me, hindi biruan ang paghahanap ng partner. Hindi ako naghahanap for the sake of pleasure lang. Uulitin ko. Hindi ako naghahanap for the sake of pleasure lang. Kasi gusto ko siya. Kasi crush ko siya. Kasi mahal ko na ata siya. Well. So what? Hindi yun sapat para maging partner ko na siya. Hindi yun. Hindi yun ang basehan.
Kung maghahanap ka man ng kapareha mo, bakit mo sasayangin ang panahong igugugol mo sa maling tao? Kung pwede mo namang ibuhos ang lahat ng panahon mo sa tamang taong darating sa buhay mo? Maghintay ka lang. Para ka lang naghahanap ng pamasok na sapatos. Sa kagustuhan mong makahanap agad at hindi na mapagod kakatingin, magkakasya ka na lang sa isang pares na bago nga't mura, kulang naman sa quality, andame mo pang kapareha (Yes! I'm talking about Divisoria.) Ilang linggo mo pa lang suot, pudpod na agad. Tapos ano? Bibili ka na naman? Bakit hindi mo pa binili nung una yung mahal na sapatos na alam mong magagamit mo nang matagal na panahon kahit mahal? Gayong bibili ka rin naman pala ulit? Eh di ganun din. Bibili ka lang din nang paulit-ulit-ulit, Nagsayang ka lang. Hindi lang ng pera mo. Sayang pa ang effort at oras mo.
Sa isang relasyon, ang hinahanap ko ay matibay na pundasyon. Hindi ako nadadala sa mahal ng chocolates o sa bongga ng bouquet of flowers. Kaya hindi ako naniniwala sa proseso ng tradisyonal na ligawan. Bakit? Ano bang meron sa ligawan? Hindi ba't sinusuyo dito ng lalaki ang babae? Sa pagsuyo, anong ginagawa niya? LAHAT. As in LAHAAAAAAAAAT. Makuha lang ang matamis na "OO". Pero sa LAHAAAAAAAAT ng yon, lahat ba yon totoo? T-O-T-O-O????? Hindi. Dahil ilublob nyo man ako sa baha ngayon din, majority dun, pakitang tao lang. Masabi lang na mabuting tao siya. Masabi lang na sweet siya. At masabi lang, na nanliligaw siya. Sa ganitong proseso, believe me, karamihan sa kanila (hindi naman lahat), hindi totoo. Dahil natural sa mga nanliligaw, ang magpakita ng mabuting side nila. Ego na lang nila ang kumokontrol sa panliligaw nila. Hindi ang puso nila. Trust me. I've been there.
Saan nga ba makakahanap ng matibay na pundasyon? Medyo mahirap nga siya sagutin no. Pero sa tingin ko, simple lang ang sagot. FRIENDSHIP. I'm not talking about short term. I'm talking about long term. The everlasting one. The extraordinary one.
Boi, hindi qualified dito ang kaibigan mong nakilala mo lang last week. O last month. O kahit last year pa yan. You can't say na 'Oh my God siya na!', just because masaya ka kasama siya. Or just because the pleasure of having someone special is present. Hindi ganun yun. It takes time. And when I say time, I'm saying "big TIME!"
Boi, wag kang magpunyagi kung ang taong gusto mo sa ngayon, eh kaclose mo na at masaya ka sa piling niya. At lalong wag kang magdiwang, kung ang taong yon, eh never mong nakaaway. Or never mong nakasamaang loob. Matakot ka na. Dahil mas delikado yan.
Walang away? Walang misunderstanding? Walang kahit ano? Hahaha! Tatawanan pa kita. Dahil magpasagasa ka man sa runway ng NAIA, ang relasyong walang negative events, imposible pa sa pagkabuo muli ng planet Pluto! Gising kapatid! Walang perpektong romantikong istorya sa mundo. Ang relasyong walang away, kinatatakutan. Kelangan mo nang magdasal.
Kaibigan, find someone who will see you at your best, but will love you more at your worst. Someone whom you can still call as your bestfriend, eventhough you both know that your relationship has already achieved its higher level. Someone who is right enough to stand with you against all odds. Someone who is your great secret keeper. Your confidante. Your best cheerleader. Your mentor. Your teacher. Your critic. Someone who's not just a mere lover. But a real partner. Someone who will love you even you have bath breath. Even you got low grades. Or even you don't have proportion body measurement. Who will accept you even you'll have wrinkles and osteoporosis 50 or 60 years from now. Yung sasabihan kang ikaw pa rin ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa kahet ikaw mismo ang amoy lupa. Yung patuloy na mahuhulog sa mga ngiti mo kahit isang pangil na lang ang natitira sa gilagid mo. Yung mamahalin ka sa kung sino ka. Hindi dahil sa kung anong meron ka. Yung hindi rin perpektong katulad mo. Yung taong ibibigay ng Diyos sa'yo. Maghintay ka lang.
Ba't ka ba kasi nagmamadali? Apurang apura kang mainlove. Eh hagulgol ka naman pag naghiwalay na kayo. Tapos sisisihin mo pa ang Diyos minsan. Eh kaw tong kating-kati sa maling pagmamahal.
Yan din ang mahirap sa tao. Porke may naramdaman na. Porke may "spark" raw. Porke gusto. Porke may crush. Porke mabait. Porke cute. Porke gwapo. Porke mayaman. Porke wala nang mapagpilian, siya na lang. Porke may konting naramdaman, siya na lang. Siya na agad. Which is I think, is one hell of a very wrong move!
Men, you still have more to learn. Don't get too excited. Wag kang makati! Pursuing the other person to a higher level of relationship is nothing more different from pushing the both of you to the dead end. So gusto mo siya. Tapos magiging kayo. Tapos? Ano na? Wha'ts next?
Wag kang magpapadala sa peer pressure, o sa kahit anumang nakikita mo sa paligid mo. Nakakakita ka ng magsyota, okay lang yan. Darating din ang taong nakalaan, na para sa'yo lang... Nakakakita ka ng naghoholding hands? Okay lang yan. Darating din ang taong hindi ka lang hahawakan sa kamay, aakayin ka pa niya habangbuhay... Nakakakita ka ng isang pares na naghahalikan? Okay lang yan. Darating din ang taong hindi ka man halikan, alam ninyo pareho, sa puso nakalagak ang tunay na pagmamahal. Again, okay lang yan. (ang lalim na ng mg sinasabi ko. haha.)
Naiinip ka na? Tanungin mo muna sarili mo. "Nagawa ko na ba ang lahat ng gusto kong magawa sa buhay ko? May ipon na ba ako? Napatayo ko na ba ang dreamhouse ko? Tapos na ba mag-aral ang mga kapatid ko? Nabili ko na ba lahat ng books na gusto ko? Nakapunta na ba ako sa Korea, London, at Florida? Marunong na ba akong mag-gitara? Eh magpiano kaya? Nabili ko na ba ang Honda CRV na gusto ko? Sapat na ba ang mga nalalaman ko sa pagluluto para mapakain ko ang future family ko? Mayaman na ba ako? Matured na ba ako enough para mahandle ko hinaharap? Or to sum it all up, am I ready to settle down? Am i ready now for commitment?"
If you answered YES to all of these, then, Congratulations. And best wishes.
But if you would answer NO, aba eh, use your skull, crocodile. Minsan mo lang magagawa lahat ng 'to sa buhay mo. Minsan lang. At ang minsan na yun ay sa oras na walang sagabal. Walang epal. Bakit di mo gamitin ang pagiging single mo? Make the most out of it. Wag kang magmadali. Enjoy life. It's too short to be messed with.
Remember, the notion of accumulating happiness through ONLY, with the presence of having someone special beside you is bullshit. Bullshit. BULLSHIT. Hindi lang sa pag-sho-syota nagiging masaya ang isang tao. This is not the basis of your own happiness kapatid. Because happiness starts within ourselves, and not from anybody else. You just have to cultivate it inside you.
What makes you happy? Anyone? Anything? Your family. Your friends. Your studies. Your professors. Your hobbies. Books. Internet. Computer Games. Photography. Dota. Mafia Wars (ehem). Facebook. Multiply. Friendster??? Cooking. Baking. Drawing. Taking your pet to the park. Playing with your cousins. Hanging out with friends. Bar. Parties. Concerts. Wall climbing. Mountaineering. Writing. Blogging. Eating. Inventing. Biking. Driving. Damn what else? What things really do make you happy? Tell me nothing at all and I will tell you to die now. As in now na. Loser ka pala talaga.
**********
DIRECTIONLESS ROMANCE. Eto ang romance na uso ngayon. Yung tipong nagjojowa lang for the sake of having it. For the sake of having the pleasure of it. Or worse, for the sake of having a partner without the picture of an unknown future. Yes you love each other. Pero hanggang saan kayo dadalhin ng pagmamahal nyo. Or tanungin mo ang partner mo, san ka niya balak dalhin ng pagmamahal niya? Kapag sagot niya, sa habangbuhay, jackpot ka boi. Congratulations! Pero pag tameme siya? Nakow. You have to think twice na my dear. Kung hindi pala sa kasal, saan? Sa hiwalayan? Uh-oh. Dalawa lang naman yan eh. Either kasal, o hiwalayan. Sa panahon ngayon? Haha! I think lamang ang second choice.
DIRECTIONLESS ROMANCE. Pag ikaw nagalit sa term na to, guilty ka. Isip ka na boi. Baka kelangan mo na ng U-Turn.
Hindi ako mentor ng mga mag-asawang malapit nang maghiwalay. Lalong hindi ako eksperto sa usapang ganyan. Pero wag mamaliitin ang kakayahan kong magbigay idea at perspective sa ganitong topic. Dahil kahit paano naman, nakaranas na rin ako ng ganyan. Hindi nga lang officially, pero "kamuntik-ally". :))
Actually, madami pa akong dahilan kung bakit single pa rin ako ngayon and yet, unavailable. But they are too damn long I can't compress them into a mere one long blog. Gusto mo one-on-one interview? Pwede rin. Basta may libreng pizza at ice cream. :))
Wag kang atat! Yun lang masasabi ko. Kung may tiwala ka sa partner mo ngayon, mas lalong magtiwala ka sa nasa taas na nagbibigay sa'yo ng lahat ng kailangan mo. Materyal man. At lalong higit, "Pagmamahal."
Uulitin ko. Lahat ng 'to, para ipagtanggol ang side ko. Nakakasawa na kasi. Paulit-ulit na lang. Pwede mong masabi na choosy ako. Pero kung ito naman ang ipapag-ka-choosy ko, bakit hindi? Kinabukasan ko ang naksalalay dito. Hahaha! Isa pa, pwede ka ring makarelate at ibahin ang paniniwala mo. Pero kung sa tingin mo, much better ang belief mo, suportahan ta ka. :))
At muli, uulit-ulitin ko, HINDI AKO TOMBOY!
Pwede? Etong mukang to? Hah! Kung ganyan man, baka andame ko nang napaiyak na babae. :)))))))))
**********
Nga pala, nabanggit ko na ba? Sa lahat pala ng magpartner jan na produkto ng tamang pundasyon, binabati ko kayo. At hanga ako sa inyo. You're all are unique. One of a kind. Hindi lahat ng tao, makukuha ang punto ko. Pero sa lahat nang nakagawa na nito, sigurado, nagkakasundo ang mga atom natin sa utak. Hindi lahat kayang gawin, at WILLING gawin ang mga bagay na nagawa nyo. Talaga boi! Saludo na me beybeh. Kampai! :))
Saturday, January 30, 2010
ASIANovelas versus PINOYdramas sa PINAS
Hindi ko din masiguro kung paano nagsimula ang pagkahumaling ko sa kanila. Siguro nagsimula ang lahat sa koreanovelas na napapanood ko sa Channel 2 (ang mga maka-GMA, wag na kayong magmagaling. Kung hindi dahil sa Meteor Garden, walang Chino-Korean-Taiwanovela kayong pinapanood at iniimitate ngayon.) Iba kasi ang impact-o saken ng mga palabas na to. May mix ng comedy, drama, action. Nakakakilig! Yung kilig na akala mo hindi na mauungkat mula sa kaibuturan ng laman-laman mo dahil sukang suka ka na sa mga tigmak na pagpapaluha ng mga Filipino series sa Pinas. Nakuha ng dayuhang produktong to ang kiliti ko. Siguro hindi naman ako nag-iisa no? Dahil kahit hanggang sa kasalukuyan, baliw na baliw pa rin ang milyon milyong Pilipino sa mga programang ganyan. Hindi naman sa panghuhusga, pero kung ikukumpara mo nga naman sa mga Pinoy teleserye na napapanood gabi-gabi, kailangan mo munang maghanda ng tatlong rolyo ng tissue paper para sa madadramang eksena. Ganyan ginagawa ng mga may edad nang manonood (parang yung ina ko lang.) Nakakarindi kasi. Bukod sa paulit-ulit na lang yung storya, yun at yun din naman ang ending. Gusto mo sample ng tipikal Filipino teleserye?
*******
LIGHTS, CAMERA, AKSYOWN!
Kadalasan magkakaugnay ang lahat ng tauhan. Yung magkaloveteam, magkapatid pala. O kaya magtita. O kaya magtito. Magpinsan? Basta, may pagka-incest ang dating. Eew. O kaya, magkaibigan na nagkadevelop-an. Tapos eeksena ang mga kontrabida. Uy oh! Di ko makakalimutan ang naging role ni Princess Punzalan sa Mula Sa Puso. Pambihira ang pagkademonyita nitong babaeng to, panalo! Nakakainis si Celina ampotah! Idagdag mo pa ang mga magigiting na malditang sina Chinchin Guitierrez, Angelika dela Cruz, Angelica Panganiban, Angelica Cipat (oo mataas talent fee ko), Cherry Gil, Cherry Pie Pichache, Cherryce Pempenco, Cherry icecream, Bluecherry Cheesecake, Cherry Mae Macapallag… Basta lahat ng may cherry. Oops? Classmate ko ata yung huli kong nabanggit.
Tapos, ang flow ng storya, pare-pareho din. Once na nagkakilala na ang bidang lalaki at bidang babae, syempre ayan na yung courtship plus love story plus romance plus parents involvement, syempre eeksena ang spices ng storya; …plus third parties plus buntisan moments plus break ups plus heartaches plus…. Ampucha! Pinaikot-ikot lang ang storya, happy ending din naman katapusan.
Minsan naman, kung mala-bakbakan at barilan ang epek, ang ending nyan ganito:
Ililigtas ng bidang lalaki yung mahal niya kasi kinidnap ng kontrabidang lalaki na kadalasan ay may gusto dun sa bidang babae. (Wow! Knight in shining armor baby!) At curious ka kung anong itsura ng bidang babae? Clue: Nakatali sa likod at may pasak ng kung anong tela o electrical tape ang bungaga, with matching luha at pawis sa mukha (eew). O kaya naman walang busal ang bibig at nagsisigaw ng “Walanghiya ka! Pakawalan mo ako dito! Hayop ka! Magbabayad ka sa ginawa mo!” Oh tapos, sabay banat nyan ng… “Tulooooooong! Tuloooooooong! Tulungan nyo ko mga kapitbahaaaaaaaay!” Malas niya lang kasi nasa isla pala sila. Ang kapitbahay nila mga puno at damo sa kakahuyan. Pwede naman na may tumulong sa kanya. Kung may naligaw na bear sa gubat. Pero wala namang bear sa Pinas. Aswang meron.
»FAST FORWARD
Kapag nagkrus na ang landas ng kontrabidang lalaki at ang bidang lalaki, “Boogsh!” Suntukan na yan. Hatawan ng kamao! Barilan! Eh kung magpagwapuhan na lang kaya kayo (pero infairness, minsan mas gwapo pa yung third party kesa sa bida. LOL).
Tapos, magugulat ka na lang nakawala na yung babae. Hindi ka ba magtataka kung pano nangyari yun? Tek! Pinakawalan nga pala ni Direk. Sorry naman.
»FAST FORWARD
Nag-aagawan na sa baril ang dalawang lalaki. Agawan. Suntok ulit.. “Boogsh!” » “Tama naaaa!”, sigaw ng babae. Agawan ulit… Suntukan. Hanggang humarang na yung babae sa dalawa. Then…
BANG!
Duguan ang babae. At dun lang dadating ang lintik na mga pulis!
» FAST FORWARD
Sa ospital, agaw buhay ang babae. Mey eksena pa yan na naglalakbay sa kalangitan at nagdadalawang isip kung gusto niya pa bang mabuhay o ano. Pero wag ka, sa ending, ang kaluluwa niyan papasok ulit sa loob ng katawan tapos, ayun. Buhay na ulit. Tapos…. FAST FORWARD: Happy ending (typical scene: sa simbahan ang setting at ikakasal na ang mga bida.)
*********
Nakakasulasok. Sorry for the term. Pero truekish naman.
E kaya nga ba nang ininvade ng Asianovelas ang Pilipinas, nabuhayan ulit ako ng dugong manood. Kulang na nga lang ako ang pumalit kay Jandi para makatuluyan si Gu Jun Pyo. Nakakairita tuloy kapag ginagaya ng Pinoy ang mga Asianovelas. Lalo na ang “SHIYETE”. Full house, Endless Love, Kim Sam Soon… Putek! Bakit di na lang sila gumawa ng original story para matuwa naman ako? Tapos si Regine pa yung bida? Wag na hoi!
Isa pa tuloy advantage para saken ng mga Asianovelas, nang magsabog yata ng kagwapuhan ang Diyos, sinalo ata ng mga bida lahat. Di ko naman sinasabing chakaness ang mga Pinoy actors/actresses. Yun nga lang kasi, alam mo yung umay? Pero pag from ibang bansa, alam mo yung bagong muka? Exotic? Alam mo yung nakakabaliw? Kilala mo si Lee Min Ho? Kim Bum? Eh si Mike He? Ikuta Toma? Papa P.? (ai sorry. bawal juding here.)
Saka hindi eh, may halo talagang wit at kakaibang sangkap ang dala ng mga Asianovelas. Itong Meteor Garden kasi ang may sala ng lahat. Dito ako unang nahumaling eh. Talk about F4!
Kilala mo pa ba si Dao Ming Si? Hua Zhe Lei? Xi Men? At Mei Zhuo? Ang tagal na no pero saulo ko pa rin mga pangalan nila. Eh kanta nila? Alam mo pa? “Oh baby baby baby, my baby baby… wo zhe bu nin shi chi ni…” Di ko alam kung tama. At wala akong idea sa ibig sabihin. Pero alam na alam ko, ganyan ang tunog nung lyrics na yan. Ayaw mo maniwala? Gusto mo download mo pa yang kanta nila sa Limewire eh. Meron pa rin hanggang ngayon.
At etoooo malupet. Alam mo pa ba ang unit ng cellphone nila dati? Kung sina Gu Jun Pyo may iPhone… Sorry! My 3310 ang Taiwanese F4. Beat that!
Ayun, mula nun, sunud-sunod na ako sa panonood. Actually nauunahan ko pa nga ang ABS-CBN at GMA na matapos ang buong series eh. Puro naman kasi cut ang ginawa ng mga hinayupak! Buti na lang may mga pasaway na pirated CD sellers sa Quiapo, solb na solb na ako. Kumpleto na, linaw pa ng copy. Parang sine te!
Coffee Prince, Full House (Yung totoong Jessie ha! Eew si Heart!), Princess Hours, They Started with a Kiss part 1 and 2, Boys Over Flowers, Endless Love, Hana Kimi (Taiwan and Japan), My Girl, Devil Beside Me, Why Why Love… Woo sarap! Idagdag mo pa ang movies like Windstruck, My Sassy Girl, etcetera.
Napanood ko na may mga bagong Asianovelas na naman sa dos. At andun si Kim Bum at Jerry Yan! tapos yung girl sa Hana Kimi Taiwan and Princess Hours. Sarap manood!
Pero narealize ko…. May tv kami. Pero walang channel. Channel 13 lang. Puro scar remover ang palabas. Pakingshet!
*******
LIGHTS, CAMERA, AKSYOWN!
Kadalasan magkakaugnay ang lahat ng tauhan. Yung magkaloveteam, magkapatid pala. O kaya magtita. O kaya magtito. Magpinsan? Basta, may pagka-incest ang dating. Eew. O kaya, magkaibigan na nagkadevelop-an. Tapos eeksena ang mga kontrabida. Uy oh! Di ko makakalimutan ang naging role ni Princess Punzalan sa Mula Sa Puso. Pambihira ang pagkademonyita nitong babaeng to, panalo! Nakakainis si Celina ampotah! Idagdag mo pa ang mga magigiting na malditang sina Chinchin Guitierrez, Angelika dela Cruz, Angelica Panganiban, Angelica Cipat (oo mataas talent fee ko), Cherry Gil, Cherry Pie Pichache, Cherryce Pempenco, Cherry icecream, Bluecherry Cheesecake, Cherry Mae Macapallag… Basta lahat ng may cherry. Oops? Classmate ko ata yung huli kong nabanggit.
Tapos, ang flow ng storya, pare-pareho din. Once na nagkakilala na ang bidang lalaki at bidang babae, syempre ayan na yung courtship plus love story plus romance plus parents involvement, syempre eeksena ang spices ng storya; …plus third parties plus buntisan moments plus break ups plus heartaches plus…. Ampucha! Pinaikot-ikot lang ang storya, happy ending din naman katapusan.
Minsan naman, kung mala-bakbakan at barilan ang epek, ang ending nyan ganito:
Ililigtas ng bidang lalaki yung mahal niya kasi kinidnap ng kontrabidang lalaki na kadalasan ay may gusto dun sa bidang babae. (Wow! Knight in shining armor baby!) At curious ka kung anong itsura ng bidang babae? Clue: Nakatali sa likod at may pasak ng kung anong tela o electrical tape ang bungaga, with matching luha at pawis sa mukha (eew). O kaya naman walang busal ang bibig at nagsisigaw ng “Walanghiya ka! Pakawalan mo ako dito! Hayop ka! Magbabayad ka sa ginawa mo!” Oh tapos, sabay banat nyan ng… “Tulooooooong! Tuloooooooong! Tulungan nyo ko mga kapitbahaaaaaaaay!” Malas niya lang kasi nasa isla pala sila. Ang kapitbahay nila mga puno at damo sa kakahuyan. Pwede naman na may tumulong sa kanya. Kung may naligaw na bear sa gubat. Pero wala namang bear sa Pinas. Aswang meron.
»FAST FORWARD
Kapag nagkrus na ang landas ng kontrabidang lalaki at ang bidang lalaki, “Boogsh!” Suntukan na yan. Hatawan ng kamao! Barilan! Eh kung magpagwapuhan na lang kaya kayo (pero infairness, minsan mas gwapo pa yung third party kesa sa bida. LOL).
Tapos, magugulat ka na lang nakawala na yung babae. Hindi ka ba magtataka kung pano nangyari yun? Tek! Pinakawalan nga pala ni Direk. Sorry naman.
»FAST FORWARD
Nag-aagawan na sa baril ang dalawang lalaki. Agawan. Suntok ulit.. “Boogsh!” » “Tama naaaa!”, sigaw ng babae. Agawan ulit… Suntukan. Hanggang humarang na yung babae sa dalawa. Then…
BANG!
Duguan ang babae. At dun lang dadating ang lintik na mga pulis!
» FAST FORWARD
Sa ospital, agaw buhay ang babae. Mey eksena pa yan na naglalakbay sa kalangitan at nagdadalawang isip kung gusto niya pa bang mabuhay o ano. Pero wag ka, sa ending, ang kaluluwa niyan papasok ulit sa loob ng katawan tapos, ayun. Buhay na ulit. Tapos…. FAST FORWARD: Happy ending (typical scene: sa simbahan ang setting at ikakasal na ang mga bida.)
*********
Nakakasulasok. Sorry for the term. Pero truekish naman.
E kaya nga ba nang ininvade ng Asianovelas ang Pilipinas, nabuhayan ulit ako ng dugong manood. Kulang na nga lang ako ang pumalit kay Jandi para makatuluyan si Gu Jun Pyo. Nakakairita tuloy kapag ginagaya ng Pinoy ang mga Asianovelas. Lalo na ang “SHIYETE”. Full house, Endless Love, Kim Sam Soon… Putek! Bakit di na lang sila gumawa ng original story para matuwa naman ako? Tapos si Regine pa yung bida? Wag na hoi!
Isa pa tuloy advantage para saken ng mga Asianovelas, nang magsabog yata ng kagwapuhan ang Diyos, sinalo ata ng mga bida lahat. Di ko naman sinasabing chakaness ang mga Pinoy actors/actresses. Yun nga lang kasi, alam mo yung umay? Pero pag from ibang bansa, alam mo yung bagong muka? Exotic? Alam mo yung nakakabaliw? Kilala mo si Lee Min Ho? Kim Bum? Eh si Mike He? Ikuta Toma? Papa P.? (ai sorry. bawal juding here.)
Saka hindi eh, may halo talagang wit at kakaibang sangkap ang dala ng mga Asianovelas. Itong Meteor Garden kasi ang may sala ng lahat. Dito ako unang nahumaling eh. Talk about F4!
Kilala mo pa ba si Dao Ming Si? Hua Zhe Lei? Xi Men? At Mei Zhuo? Ang tagal na no pero saulo ko pa rin mga pangalan nila. Eh kanta nila? Alam mo pa? “Oh baby baby baby, my baby baby… wo zhe bu nin shi chi ni…” Di ko alam kung tama. At wala akong idea sa ibig sabihin. Pero alam na alam ko, ganyan ang tunog nung lyrics na yan. Ayaw mo maniwala? Gusto mo download mo pa yang kanta nila sa Limewire eh. Meron pa rin hanggang ngayon.
At etoooo malupet. Alam mo pa ba ang unit ng cellphone nila dati? Kung sina Gu Jun Pyo may iPhone… Sorry! My 3310 ang Taiwanese F4. Beat that!
Ayun, mula nun, sunud-sunod na ako sa panonood. Actually nauunahan ko pa nga ang ABS-CBN at GMA na matapos ang buong series eh. Puro naman kasi cut ang ginawa ng mga hinayupak! Buti na lang may mga pasaway na pirated CD sellers sa Quiapo, solb na solb na ako. Kumpleto na, linaw pa ng copy. Parang sine te!
Coffee Prince, Full House (Yung totoong Jessie ha! Eew si Heart!), Princess Hours, They Started with a Kiss part 1 and 2, Boys Over Flowers, Endless Love, Hana Kimi (Taiwan and Japan), My Girl, Devil Beside Me, Why Why Love… Woo sarap! Idagdag mo pa ang movies like Windstruck, My Sassy Girl, etcetera.
Napanood ko na may mga bagong Asianovelas na naman sa dos. At andun si Kim Bum at Jerry Yan! tapos yung girl sa Hana Kimi Taiwan and Princess Hours. Sarap manood!
Pero narealize ko…. May tv kami. Pero walang channel. Channel 13 lang. Puro scar remover ang palabas. Pakingshet!
Subscribe to:
Posts (Atom)
